Metro raylarının kenarında beklerken aniden raylara atlama düşüncesi, yüksek bir binanın tepesinden aşağıya bakarken düşme hissi veya ateşe dokunma dürtüsü gibi ani ve kontrolsüz düşünceler yaşadınız mı hiç? Bu tür senaryolarla karşılaştığınızda, çoğu zaman akla ilk gelen intihar eğilimi olabilir. Ancak uzmanlar, bu ani ve irrasyonel dürtüleri daha çok “boşluğun çağrısı” olarak adlandırıyor. Bu ilginç fenomen, psikolojide “l’appel du vide” (Fransızca’dan gelir) olarak biliniyor ve genellikle bir algısal yanılsama veya beynin karmaşık güvenlik sisteminin bir parçası olarak değerlendiriliyor.
Boşluğun Çağrısı Nedir ve Neden Ortaya Çıkar?
Boşluğun çağrısı, aslında kendinize zarar verme amacı taşımayan, ancak tehlikeli bir eylemi gerçekleştirmeye yönelik ani ve güçlü bir dürtü hissidir. Yüksek bir yerde, bir köprünün üzerinde veya tehlikeli bir durumun yakınında dururken “ya atlarsam”, “ya düşersem” veya “ya dokunursam” gibi düşüncelerin ışık hızıyla zihne gelmesi bu fenomenin tipik örnekleridir. Bu dürtüler genellikle anlık olup, kişi hızla bu düşüncelere karşı koyar ve asla böyle bir eylemde bulunmayacağını kendine hatırlatır. Bu durum, intihar düşüncesinden farklıdır; çünkü intihar eğiliminde genellikle kişinin aktif bir zarar verme niyeti ve planı bulunur. Boşluğun çağrısında ise bu niyet yerine, anlık ve irrasyonel bir “ne olurdu eğer” düşüncesi hakimdir.
Bilim insanları, bu tuhaf fenomenin tam nedenini hala tam olarak çözmüş değiller. Ancak bazı araştırmacılar, boşluğun çağrısının beynin farklı algısal sistemlerinin geçici olarak birbirinden ayrılmasıyla ortaya çıkabileceği konusunda şüpheler taşıyorlar. Beynimiz sürekli olarak çevremizden gelen bilgileri işler ve potansiyel tehlikelere karşı bizi uyarır.
Beynin Güvenlik Sistemi Nasıl Devreye Giriyor?
Araştırmacılara göre, boşluğun çağrısı durumunda beynin güvenlik sistemi çok hızlı bir şekilde devreye giriyor. Örneğin, bir kişi yüksek bir yapının veya bir gökdelenin çatısının köşesine yakın bir yerde durduğunda, beynin süper hızlı korku devresi sistemi anında bir güvenlik sinyali gönderir. Bu sinyal genellikle “Tehlike var, geri çekil, düşebilirsin” şeklinde bir uyarı içerir ve kişiyi o tehlikeli noktadan otomatik olarak uzaklaştırmaya yönlendirir.
Ancak bazı durumlarda, beynin bu tehlike sinyalini yorumlama biçiminde kısa süreli bir “yanlış okuma” meydana gelebilir. Yani beyin, kişinin kendisini tehlikeli bir durumda bulduğunu fark ettiğinde, bu durumu “neden buradayım?” veya “neden bu kadar yakınım?” gibi sorularla birlikte işler. Bu sorgulama anında, potansiyel tehlikenin kendisiyle ilgili bir dürtü yanılsaması yaşanabilir. Aslında beyin, sizi tehlikeden uzaklaştırmak için bir alarm verirken, bu alarmın yoğunluğu yanlışlıkla bir “dürtü” gibi algılanabilir. Bu, beynin sizi güvende tutma çabasının bir yan ürünü olarak görülebilir.
Boşluğun çağrısı, çoğu insan tarafından deneyimlenen ve genellikle zararsız bir psikolojik fenomen olarak kabul edilir. Bu tür bir dürtü yaşadığınızda endişelenmek yerine, bunun beyninizin sizi koruma mekanizmasının bir parçası olabileceğini hatırlamak rahatlatıcı olabilir.
Peki siz, boşluğun çağrısı benzeri bir deneyim yaşadınız mı?
